VIVA ARTE VIVA

Biënnale van Venetië

 

De Biënnale van Venetië is een tweejaarlijkse hoogmis van de hedendaagse beeldende kunst. Honderdtwintig kunstenaars werden dit jaar uitgenodigd om hun werk voor te stellen. Daarnaast hebben zesentachtig landen een nationaal paviljoen ingericht. Het centrum van het gebeuren ligt in de Arsenale, waar vroeger militaire schepen gebouwd werden en in de Giardini, waar het merendeel van de landenpaviljoenen ligt. Daarnaast zijn er tentoonstellingen in kerken en palazzo’s verspreid over de verschillende eilanden.

Zelf spendeerde ik in mei drie dagen op de biënnale: een dagje Giardini, een dagje Arsenale en ten slotte een dagje langs enkele paleizen. Omdat de biënnale zo uitgebreid en overweldigend is, vindt iedereen er wel iets leuks, interessants, intrigerends of uitdagends.

 

Belgisch paviljoen kleurt wat Leuvens (en Gents)

 

Elke editie van de biënnale heeft aan andere directeur. Dit jaar is het de beurt aan Christine Macel van het Centre Pompidou. In het verleden was ze al curator van het Belgische paviljoen in 2007 en het Franse paviljoen in 2013. Zoals de titel aangeeft, wil de biënnale een feest zijn. En dat was het ook, meer dan de vorige biënnale uit 2015, die behoorlijk politiek getint was. Natuurlijk blijft de werkelijkheid met al haar problemen ook dit jaar niet buiten. Een aantal kunstenaars klaagt bijvoorbeeld de vluchtelingencrisis aan.

 

Het Belgische paviljoen werd ingericht door Eva Wittocx. Zij is curator van museum M in Leuven. Eva Wittocx koos monumentale foto’s van Dirk Braeckman. De fotograaf woont en werkt in Gent.

 

Meer dan de biënnale

 

Venetië blijft natuurlijk Venetië: een zeer buitengewoon prachtige stad die echter in een overvloed van toeristen verdrinkt. Dankzij de biënnale geraak je in paleizen binnen, die normaal voor het publiek gesloten zijn. Meestal zijn deze gebouwen rijkelijk versierd, maar hier en daar rukt het verval op.

 

De culturele en toeristische sector van Venetië organiseren ook grote tentoonstellingen, die dan wel samen vallen met de biënnale, maar er toch los van staan. In de eerste plaats denk ik dit jaar dan aan het bijzondere ‘Bosch en Venetië’ in het Dogenpaleis. Daar zal ik een apart artikel aan wijden. De tentoonstelling ‘Treasures from the Wreck of the Unbelievable’ van Damien Hirst in palazzo Grassi zag ik dan weer niet.

 

Fotoreportage

 

Mijn eerste artikel over de Biënnale 2017 is een fotocollage van werken, die me opvielen omdat ze ofwel elementen van sciencefiction, futurologie of wetenschappen van de toekomst bevatten. Dat alles vul ik aan met enkele leuke of interessante beelden.

 

Er volgen nog enkele teksten, waarin ik enkele paviljoenen en tentoonstellingen van naderbij bekijk. Dan concentreer ik me op kunstenaars die sciencefiction en futurologie in hun kunst verwerkt hebben. De tentoonstelling in het Hongaarse paviljoen ’Peace on Earth’ heeft als ondertitel ‘Utopia References’. Hier is een “interview” door Gyula Varnai met de Poolse sciencefictionschrijver Stanislav Lem over futurologie te zien. De Russische kunstenaar Gosha Ostretsov brengt een hommage aan Ray Bradbury, Isaac Asimov en andere grootmeesters van de SF. Bij hem én op heel wat andere plaatsen van de biënnale duiken aliens, monsters en robotten op.

 

De Biënnale van Venetië loopt nog tot 26 november 2017.

 

VIVA ARTE VIVA
57ste Biënnale van Venetië
Meerdere locaties in Venetië, Italië
www.labiennale.org
https://www.belgianpavilion.be/

Frank Beckers